Een paar weken na de start van mijn opleiding aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding was er een open dag. Ouders konden komen kijken waar hun kroost de opleiding volgde. Zo ook mijn moeder. Die -hoewel zij van huis uit niet sportief was- deze dag vol interesse volgde. Iedere (mannelijke) lezer zal begrijpen dat de eerste weken van zo’n opleiding cruciaal zijn; in die periode laat je zien wie je bent, wat je kunt. Om daarmee niet alleen de docenten, maar met name de vrouwelijke medestudenten enigszins in te palmen.

Aan het einde van de dag kwamen studenten en ouders bij elkaar. Een soort afronding van de dag. Er konden vragen gesteld worden.  Helemaal van achter uit het lokaal stak mijn moeder haar hand op. En begon haar vraag met de woorden: “Mijn Guusje…..”. Mijn vol met adrenaline zittende lijf wist niet hoe te reageren. Mijn heel zorgvuldig opgebouwde imago in één klap weggevaagd. De rest van mijn moeders vraag is geheel aan mij voorbijgegaan. Hoe kon zij nou zoiets zeggen? Zou het ooit nog goed komen met mij? Dat ik, na zo’n start, de Academie zonder verdere kleerscheuren ben doorgekomen mag gerust als een wonder worden bestempeld.

Er is nog een andere Guusje: een meisje van 13 dat -als het even kan- bij het bedrijf van haar vader inspringt. Restaurant De Woeste Hoeve in Beekbergen mag van geluk spreken, zover restaurants  kunnen spreken. Guusje verzorgde afgelopen maand de crew van Unlimited Communication tijdens een productie vanuit De Woeste Hoeve. En hoe ze dat deed!!! Tenger gebouwd, leuk gekleed en heel gedecideerd. En zo inlevend; net als iemand dacht: “Wat heb ik een dorst” stond ze naast die persoon en vroeg: “Wat kan ik voor u te drinken halen?”. Als ouder kun je dan volgens mij alleen maar super trots zijn. Haar vader sprak dat ook uit. En zij groeide bij zijn woorden. Mooi om te zien.

Complimenten geven zit niet direct in ‘de Nederlander’. Als u Guusje (van 13) bezig had gezien en had gezien hoe zij reageerde op de lovende woorden van haar vader, dan was u het zeker met mij eens: complimenten geven doet iemand stralen.

Hartelijke groet,
Guus Lakeman