Sandra is op 15 januari jl aan borstkanker overleden. De 3^e aanval heeft ze niet overleeft. Morgen zou ze 41 jaar zijn geworden.

Sandra Koolmees heb ik enkele jaren gelden leren kennen toen we beide jurylid waren van een commissie die de kwaliteit van evenementen beoordeelde.

Een open en kritische vrouw. Relativerende humor en kwinkslagen vlogen om je oren.

Dinsdag 2 maart jl. had de dag moeten zijn waarop zij met een grote lach het eerste exemplaar van haar boek ‘Een van de acht’ in ontvangst zou nemen. Een boek dat verhaald over iemand die borstkanker kreeg. Zou nemen, omdat het niet gelukt is.

In oktober 2009 reed ik met Sandra ( ‘Wel in je cabrio Guus, want dat voelt zo lekker vrij’) naar het Kaageiland om te gaan eten. Ze vertelde dat haar boek in maart 2010 uit zou komen. En hoewel de aanleiding gewoon k was, was ze zeer trots op haar literaire uiting.

Omdat ik meer dan ooit geloof in het elkaar inspireren maakte ik de afspraak met Sandra dat ik de eerste 25 exemplaren wilde kopen. Wel onder de voorwaarde dat er een handtekening van haar in zou staan.

Op 31 december kreeg ik een sms van Sandra. Ze had weinig energie over. Ze wenste me ‘Veel liefs, alle goeds en dikke business voor 2010. En dan zien we elkaar weer snel, ok?’

Toen duidelijk werd dat Sandra maart niet zou halen, heeft de uitgever een paar ‘eerste exemplaren’ verzorgd. Sandra heeft ze op 14 januari gezien en getekend voor haar ouders en zus.

Sandra wenste in de sms dat we elkaar weer snel zouden zien; op dat verzoek wil ik liever even nog niet ingaan. Wat ik wel graag doe is die 25 exemplaren (helaas zonder handtekening) aan onze relaties ter beschikking stellen.

Als u mij mailt dan zorg ik ervoor dat het boek bij u komt.

Zonder dat Sandra dat weet verbind ik er wel een ‘Sandra/ Guus voorwaarde‘ aan: vergeet niet alles uit het leven te halen wat erin zit en inspireer elkaar!

Guus Lakeman