Een nieuw jaar! Een boodschap. Met een aanloop. Daarom even terug in de tijd.

Ik was 15 toen ik op het sportveld van de middelbare school iets zag wat mij tot op de dag van vandaag heeft gefascineerd en veel heeft gebracht: rugby. 15 mannen die tegen 15 mannen een wel heel bijzonder spel speelden. En na afloop van de wedstrijd elkaar -en de scheidsrechter/ grensrechters- respectvol verlieten (‘het poortje’). De wedstrijd werd met elkaar in het clubhuis tijdens de derde helft geanalyseerd. Iets te hard uitgevoerde acties tijdens de wedstrijd werden ook daar uitgesproken. Het bier ging van hand tot hand. Het was één geheel. Een soort ‘For love of the game’.

Mijn keuze was gemaakt: ik ging ‘op rugby’. Even thuis overleggen. Met als gevolg een trotse -en later altijd langs de kant aanwezige- vader en een altijd bezorgde -‘Doe je wel voorzichtig?!’- moeder. Ik hoor het mijn vader nog tegen mijn moeder zeggen: ‘Ik houd hem wel in de gaten…’. Kijk, dat is wat je noemt mannen onder elkaar!

Normen en waarden werden bij het spel door ‘de ouderen’ doorgegeven aan de jonkies. Betalen voor het meerijden voor een uitwedstrijd was er niet bij. ‘Als jij later een auto hebt, doe het dan ook zo’. De scheidsrechter was heilig. Discussies met hem waren zinloos en betekenden 10 yards terreinverlies. Twee keer per week trainen. Zondags spelen. En daarna kijken bij de andere teams. Was daar een speler tekort, dan was een tweede wedstrijd spelen die dag normaal: je liet elkaar niet zitten. ‘Commitment’ was een daad, geen woord. Ervaringen als in beton gegoten.

(Er is veel geleerd van dit van origine Engelse spel. Onder andere Jeff Sutherland heeft het vertaald naar Scrum(sessies): de revolutionaire manier om sneller, beter en flexibeler -samen- te werken. Prachtig hoe deze sport ook hiervoor als model heeft gediend!)

Al die trainingen, al die wedstrijden, het met elkaar genieten van het spel, het elkaar aanspreken op gedrag wanneer nodig, het elkaar helpen, het respectvol met elkaar omgaan, het leren kennen van anderen, het ontmoeten van interesse-genoten: dat alles kostte geen energie, dat leverde energie op. Gewoonweg omdat we samen deelgenoot wilden zijn van deze ervaringen.

Vrij vertaald: ‘moeten de groeten’. ‘Willen is kunnen’.

Voor ’15 wens ik u: veel ontmoetingen en veel ont-moeten. Dan gaat alles als vanzelf.