Waarom die onrust? Wat had Spekman nu verkeerd gezegd? Navraag had er ongetwijfeld voor gezorgd dat er helderheid kwam. Moet er wel nagevraagd worden.
Nu bekruipt mij het gevoel wel vaker dat de journalisten niet echt doorvragen. Ik stel mij zo voor dat ze, voordat ze aan het werk gaan, een lijst(je) met vragen voor de te interviewen persoon opstellen. Die vragenlijst lijkt leidend voor het gesprek, al gaat dat een geheel andere kant op als voorzien. Verder zijn kritische vragen natuurlijk niet de beste manier om vriendjes met de geïnterviewde te worden. En hoe kom je dan de volgende keer bij hem/ haar aan tafel?
Terug naar de opmerking van Spekman. Ik kan mij daar geheel in vinden. Zeker in deze tijd. Ik hoor u denken: ‘Hé, een ondernemer die nivelleren propageert?!’
Het is maar hoe je het bekijkt.
Ik ben er groot voorstander van dat mensen hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Dat zij al hun talenten inzetten om -zakelijke en privé- doelen te bereiken. Dat zij minder afhankelijk worden van de gedachte dat een ander (wel) voor ze zorgt. Dat zij niet in hokjes denken, maar in oplossingen. En dat zij elkaar inspireren om tot betere prestaties te komen.
En als ze dit alles in praktijk brengen, komen ze hogerop. (Een utopie? Hoed u voor droeftoeters; een dealer houdt de junk graag verslaafd).
Dus: niet alleen leegschudden van degenen die wat hebben, maar ook opschudden van de mensen die -denken dat ze- wat minder hebben; waardoor ze hun talenten in gaan zetten en stijgen op de ladder. Kortom: nivelleren vanuit twee kanten! En dan een feestje met alle betrokkenen.