Het kan ouders tot wanhoop drijven. Menig bestuurder zit er niet op te wachten. Politici zijn erop getraind om er niet op in te gaan. Je kunt er zo maar mee blijven zitten. En als examenkandidaat hoop je dat ze díe -alsjeblieft- wel en die andere -alsjeblieft- niet stellen.

En waar gaat het dan over? Vragen. En met name over vragen die gesteld worden.

Google heeft op alle vragen een antwoord. Voer ‘ontsteking aan grote teen’ in en je weet of je er een hebt. Dan weet je dat. Nu nog het ‘Waar komt het vandaan?’.
Tien mogelijke oorzaken zijn ook snel gevonden. De juiste is echter wat minder makkelijk te bepalen. Dus vraagt en zoekt een arts door tot de kern van het probleem is gevonden. En is de redding nabij.

Over een paar dagen mogen we stemmen. Er zijn nogal wat vragen gesteld over het reeds gesloten akkoord. Er was al heel wat besloten totdat er vragen werden gesteld. En toen moesten de antwoorden komen. Die antwoorden lijken nog niet zomaar te leiden tot een helder zicht op het vraagstuk. Dus nog meer vragen. Mijn vraag is: waarom geen duidelijkheid in een begrijpelijke taal? Of is die duidelijkheid -hoe die ook moge zijn- niet gewenst?

Menig ouder heeft voor een kind een duidelijke boodschap als het weer eens ‘Waarom…?” vraagt.
“Waarom? Daarom!” En daar moet je het als kind, maar dus ook als kiezer mee doen.

Ik wens u een juiste keuze op 6 april.