Op 8 november 1941 stortte een Engels bommenwerper bij het Noord-Hollandse Berkhout neer. De 4 koppige crew overleefde de crash niet. De piloot en de navigator van het toestel werden begraven op het oorlogskerkhof van Bergen.

De boordschutters werden als vermist opgegeven. Dat betekende dat de volgende dag in de briefingroom 4 stoelen leeg waren of dat er 4 ‘nieuwe gezichten’ aanwezig waren. Hoezo confronterend? Hoezo gedreven om door te gaan?

Een paar jaar geleden pakten 2 mannen, Raoul de Zwart en Arthur van der Starre, het plan op om een documentaire te maken over het opgraven van dat vliegtuig en de boordschutters. Subsidie werd aangevraagd. En geweigerd. Het project was niet kunstzinnig genoeg. (Wie deze argumentatie begrijpt?!)

Maar….de initiatiefnemers gingen door. Voor eigen rekening en risico. Het resultaat is een documentaire van ruim 50 minuten.‘Memories in Mud’ volgt -dicht op de huid en met compassie voor alle betrokkenen-  het bergingsproces, laat Ierse en Engels nabestaanden en ooggetuigen aan het woord en toont de werken van Defensie (bergings- en identificatiedienst en Explosieven Opruimingsdienst) van een zeer betrokken en bijzondere kant, in wat wellicht de laatste grote berging in Nederland is.

Evenals vele lezers heb ik de oorlog niet meegemaakt. En ben ik nooit in een vliegtuig gestapt met de kennis dat ik meer kans had om de staatsloterij te winnen dan om heelhuids terug te komen. Maar ik geniet wel van de vrijheid die bevochten is door onder andere de bemanning van dat vliegtuig. Veelal jonge mensen die een doel voor ogen hadden. Met alle risico’s van dien.

Op een dag als vandaag sta ik nog meer stil bij de gedachte dat we het samen moeten doen. Houd elkaar altsublieft wakker met in het achterhoofd dat ‘zij’ niet voor niets hun leven hebben gegeven. De Helden van toen: het zijn de Helden van vandaag. Laten we ze nooit vergeten.

Guus Lakeman
Als u de documentaire Memories in Mud wilt ontvangen, is een mail naar glakeman@unlimitedsales.nl voldoende.