Wanneer je jong bent en je kijkt naar de wereld, wat zie je dan? Hoe kijk je naar alles wat er om je heen gebeurt? Hoe vertaal je dat naar jouw persoon? Betrek je wat je ziet op jezelf? (Ervan uitgaande natuurlijk dat je dat überhaupt kan doen?).

En als je wat ouder bent? Voel je dan het plezier van de zakenman die zojuist zijn zaak voor een fraai bedrag heeft verkocht? En voel je de pijn van de sporter die voor open doel mist? Of gaat het langs je kouwe kleren af. En kijk en denk je alleen maar vanuit je eigen belangen?

En stel dat je wel wat voelt, wat doe je dan met die gevoelens? Tonen? Delen? Verbijten? Vertalen naar jezelf?

In de zakenwereld zijn wij, ik spreek nu even namens de mannen: stoer, hard, duidelijk. Wij tonen onze emoties niet, stel je voor. Voor je het weet heb je het etiket van ‘slappe hap’ of ‘softie’ op je voorhoofd.

Gelukkig is er voor degenen die hun emoties voor zich willen houden een oplossing: de digitale wereld. Lekker afstandelijk en snel. Met andere woorden, je bent in no time van je eventueel toch opborrelende emotionele probleem af.

Je kunt die emoties natuurlijk ook anders ‘verwoorden’. Bijvoorbeeld door een boek te schrijven. En dat deed J.R. Boehringer. Onder de titel ‘Tender Bar’ schreef hij 347 pagina’s. Ik ben erin begonnen. En ben gepakt door 1) het gegeven en 2) de stijl van schrijven. Wat een feest! De wereld bezien door de ogen van een aanvankelijk 11-jarige jongen.

“Als je niet kunt delen, kun je ook niet vermenigvuldigen”, sprak mijn Opa Gerrit ooit. En als Opa Gerrit wat zei, dan luisterde je wel. Dus: ik deel. Emoties en boeken. Er liggen 10 exemplaren van Tender Bar klaar. Om te versturen naar u, tenminste als u (digitaal) laat weten wie u bent. Met een vraag erbij: als u het boek uit heeft, geef het dan door aan een ander. Maken we met elkaar een soort variant op de welbekende flessenpost. Opdat emoties gedeeld (blijven) worden.

Hartelijke groet,
Guus Lakeman