logo_website_turkooislogo_website_turkooislogo_website_turkooislogo_website_turkoois
  • Missie
  • Van ‘good’ naar ‘great’
  • Bio
  • Track Record
  • Blog
  • Contact
Ongegeneerd genoten
1 juli 2013
Door welke ogen kijk je?
1 september 2013
Categories
  • Geen categorie
Tags
  • cultuur
  • reizen

Unlimited is in 1992 begonnen als incentive-bureau en uitgegroeid tot full-service communicatiebureau. Op 1 augustus 2013 bestaan we letterlijk 21 jaar. Tijd om -even- terug te kijken.

Er is dezer dagen veel te doen om Egypte. Een land met een wel heel lange historie. Culturen, geloven, oorlogen, kolonisatie/ protectoraat, verschillen, noem maar op. Je zou bijna vergeten dat er ook ‘gewone’ dingen voorvallen.

Een reiservaring van enkele jaren terug: ik sta in de lobby van een hotel in Cairo te wachten op de 8-persoons lift. Moeten voor mij ongeveer 20 Japanners naar hun hotelkamer. Deur van de lift gaat open, 20 Japanners erin! Dit moeten wel Japanners zijn geweest die gewend zijn om met 200 man in een 50-persoons treincoupe te gaan; ze pasten met z’n twintigen met gemak in die 8-persoons lift.

Was het de lange dag die ik achter de rug had? Of waren de biertjes er de oorzaak van? Te lang in de woestijn gelopen? In ieder gevel was ik in een ietwat jolige bui. De Japanners met zijn allen als sardientjes in een blik, klaar voor de rit naar boven. Zij drukten op de knop, de liftdeur ging dicht en… daar was ik. Nog voordat de lift vertrok, drukte ik op de knop. Deur ging weer open en 20 Japanners keken wel heel verbaasd. Ik neem aan dat ze tegen elkaar zeiden dat ze er nog niet waren en dus werd er weer op een knop gedrukt. Deur dicht en… daar was ik weer. Deur weer open, Japans geroezemoes. Ik keek met een quasi verbaasde blik naar rechts, waar een kruier het geheel waarnam. Hij had een trolley met alle bagage van de Japanners bij zich. En een petje op zoals in de Kuifje-boeken: rood met kwastje. Stond hem goed.

Na 5 keer liet ik de Japanners ‘vrij’. Ik had mijn lol gehad. Mijn dag kon niet meer stuk. Het was overigens nog een hele kunst om -terwijl ik inwendig alle plezier van de wereld had- iedere keer als de lift deur weer openging met een stalen blik ‘mijn Japanners’ aan te kijken. De slappe lach lag op de loer. De kruier daarentegen toonde geen enkele emotie. Dit was een ultiem moment van ‘plezier met mijzelf hebben’.

Mijn kamer lag op de 10e verdieping. Na die biertjes iets te onaangenaam om te lopen. Dus de lift. Deur open, knop 10 indrukken, deur dicht en… deur weer open. Kijk ik naar buiten en zie daar de kruier zijn ene gouden tand helemaal bloot lachen. Zijn kwastje schudde van het lachen. Egypte en Nederland hadden ineens een band.

Hartelijke groet,
Guus Lakeman

Share

Related posts

12 januari 2019

Opstootje


Read more
13 december 2018

Mijn boekenkast


Read more
1 augustus 2018

Apps


Read more
© Guus Lakeman